Op reis naar Marrakech, een belevenis.
Hier ben ik weer. Terug thuis na mijn reisje naar Marrakech. Een belevenis. Zowel cultureel als culinair.
Marrakech, de stad waar okergele taxi’s, toeterende auto’s, voorbijrazende brommers, paardenkoetsen en ezelskarren hun plaats opeisen in het drukke verkeer en kriskras door elkaar rijden.
Waar je als voetganger maar best goed oplet als je de straat oversteekt, zelfs op het zebrapad.
Waar de stank van uitlaatgassen en de geur van paardenmest je overwelmen.
Waar je trommelvliezen elke seconde worden geprikkeld.
Waar je in de parken dan weer verrast wordt door een oase van rust en stilte. Een stilte die nu en dan onderbroken wordt door het gezang van vogeltjes. En waar de heerlijke, zoete geur van de appelsienenbomen je bedwelmt.
Alle wegen leiden naar het Jemaa el Fna plein.
Marrakech, waar alle wegen leiden naar het bruisende Jemaa el Fna plein, het kloppend hart van de stad en werelderfgoed. De 77 meter hoge minaret wijst je de weg.
Hier staan de paardenkoetsen in een lange rij op je te wachten om een ritje met je te maken.
Zangers, trommelaars, slangenbezweerders, bellenblazers en henna tatoeëerders proberen je te verleiden.
’s Avonds verandert het plein in een groot openlucht streetfoodfestijn. Er worden overal kraampjes opgezet, tafels en stoelen neergezet.
Ondanks de waarschuwingen moet je op het plein beslist eens een hapje eten. Authentieker wordt het niet! De harira soep (receptje hieronder) is er heerlijk. De vis van kraampje 14 ook. Dat vernam ik uit goede bron. 🙂
De souk, onweerstaanbaar voor een foodie.
Van het marktplein loop je door naar de souks. Een doolhof van straatjes en steegjes waar brommers je voorbij sjoefen en een wolk van uitlaatgassen achter zich laten. Dan liever de geur van de ezelskarren die je pad doorkruisen.
In de souk kan je alles kopen. Vooral de kruiden (ooh, die geur van massa’s verse munt), specerijen, potjes, tajines en theepotten en glaasjes zijn onweerstaanbaar voor een foodie.
Er is zelfs een speciale souk, in het zuiden van Marrakech, met enkel specerijen, verschillende theesoorten en oliën. Hier koop je de enige echte arganolie en de echte Marokkaanse saffraan. Natuurlijk met een serieuze korrel zout te nemen!
Zoveel mooie dingen, zo weinig plaats in mijn koffer die bij vertrek al goed gevuld was met massa’s kookboeken en tijdschriften.
De stukken vlees die aan de haak hangen in de kraampjes en de kippen die in de ren zitten te wachten op hun ‘lot’, konden me minder bekoren.
Harira, één van de nationale gerechten.
Om na mijn thuiskomst toch nog even in Marokkaanse vakantiesfeer te blijven, maakte ik deze harira klaar.
Harira is een dikke, rijkelijk gevulde soep. De voornaamste ingrediënten zijn tomaten, kikkererwten, linzen, selder en rijst. Vaak wordt er vlees aan toegevoegd. Het is de soep die dikwijls tijdens de ramadan op het menu staat, omdat ze zo vullend en voedzaam is.
Bij de soep krijg je een schaaltje met dadels en eentje met chebakia, zoete honingkoekjes.
Proef je mee?
Wat heb je nodig voor deze harira soep?
olijfolie – 1 dikke ui – 2 stengels selder – 2 wortelen – 50 g rode linzen – 1/2 chilipepertje – 1 tl gemberpoeder – 1 tl korianderpoeder – 1 tl komijnpoeder – 1 tl ras el hanout – peper – zout – 1 el tomatenpuree – 1 blik tomatenblokjes – 2 l groentebouillon – 1 blik kikkererwten – 50 g rijst – 50 g extra linzen – verse koriander en/of verse peterselie
Hoe maak je het?
Pel en snijd de ui fijn. Snijd de selder en wortelen in kleine blokjes. Stoof de groenten aan in olijfolie tot de uien glazig zijn. Snijd het chilipepertje millimeterfijn en voeg bij de groenten. Voeg de gespoelde linzen toe en ook de specerijen en bak alles even mee aan. Voeg de tomatenpuree toe. Stoof even aan. Doe de tomatenblokjes erbij en bevochtig met de bouillon. Laat de soep, onder deksel, 30 minuten pruttelen.
Mix de soep. Voeg de extra linzen, de rijst en de kikkererwten bij de harira en laat de soep nog 15 minuten zachtjes koken. Werk af met verse koriander en/of peterselie.