Na de bessenpluk, trok deze stadsmadam nog eens naar de boerenbuiten. Ik ging groenten oogsten op de plukboerderij Den Hof in Steenhuffel.
Hiermee maakte ik deze Italiaanse klassieker, ossobuco, gegaard in een rijkelijke groentesaus.
De plukboerderij is sinds juni van dit jaar van start gegaan en biedt een ruim assortiment seizoensgroenten aan. Wandelend door het veld, pluk je wat je nodig hebt.
En dat reken je af aan de kassa van de hoevewinkel. Geen abonnementsformule dus. En als je niet zelf wil gaan plukken, dan kan je een groentemand aan huis laten leveren of ter plaatse afhalen.
Voor mij ligt Den Hof wat te ver om er wekelijks mijn legumekes te gaan halen. Maar ik vond het wel eens tof om te doen en om mijn handen vuil te maken. Met een ontspannen gevoel en een koffer vol groenten keerde ik huiswaarts:
- de laatste oogst erwtjes
- een donkergroene selder
- venkel met heel veel loof
- een joekel van een komkommer
- snijbonen – ah, zo groeien die
- prei met gratis aarde
- aubergine, waarvan ik niet wist dat die ontspruit uit mooie, paarse bloemen
- rode biet, om toch nog maar eens proberen te wennen aan de smaak
- verse ajuin, wit en rood
- tomaten van klein tot groot
- en ook nog koolrabi, broccoli, groene paprika
Deze week staan er hier dus veel groenten op het menu.
En die geur van die groenten, zo intens. Toen ik thuiskwam rook heel de koffer alsof er soep in gekookt was.
Respect voor de boer en de boerin die dagelijks op het veld staan om te zaaien, te planten, te snoeien, te oogsten. Er komt heel wat bij kijken. Je staat er niet zo bij stil als je in de supermarkt je kar vollaadt.
De erwtjes, venkel, tomaten, paprika, ajuin en selder brachten deze stoofschotel op smaak. Laat de ossobuco gerust een paar uurtjes sudderen. De smaken worden alleen maar lekkerder en voller.
Wist je dat ossobuco, letterlijk, ‘bot met gat erin’ betekent?
Wat heb je nodig?
voor 4 personen
olijfolie – bloem – per persoon een kalfs- of runderschenkel (maar wij kwamen ruimschoots toe met 2 grote schenkels) – 2 uien – 2 teentjes look – 1 venkel – enkele selderstengels – 1 rode paprika – 2 wortelen – enkele takjes tijm – enkele takjes rozemarijn – 2 laurierblaadjes – 1 eetlepel tomatenpuree – 1 blik tomatenblokjes – groentebouillon of kalfsfond
Om af te werken: erwten – kerstomaten
Pasta voor erbij.
Hoe maak je het?
Snijd de vetrand van de schenkel in zodat het vlees niet gaat krullen tijdens het bakken.
Kruid met peper en zout en wentel door de bloem. De bloem geeft straks ook binding aan je saus. Klop het teveel aan bloem er af en bak de schenkels langs beide zijden kort aan in een stoofpot met olijfolie. Ik gebruik hiervoor mijn tajine.
Neem het vlees, als het aan beide zijden aangekorst is, uit de pan en stoof de gesnipperde uien glazig. Voeg zo nodig nog wat olijfolie toe.
Pers de teentjes look. Schil de wortelen en snijd ze in kleine stukjes.
Maak de venkel proper en snijd deze ook in brunoise. Doe hetzelfde met de selder en de paprika. Stoof de groenten en de look even aan.
Roer er de tomatenpuree onder, bak even mee aan en bevochtig met de tomatenblokjes en de bouillon.
Leg het vlees opnieuw in de pan, bij de gestoofde groenten. Voeg de takjes tijm en rozemarijn toe en ook de laurierblaadjes. Bind deze kruiden eventueel samen met keukentouw. Laat alles 2 tot 3 uur zachtjes pruttelen. Het vlees moet mals zijn. Het been en het merg geven deze stoofpot een rijke smaak en geur.
Blancheer ondertussen de erwtjes en was de kerstomaatjes. Schenk ze bij de ossobuco en laat alles nog een kwartiertje pruttelen.
Dit Italiaanse gerecht, dat oorspronkelijk uit Milaan komt, wordt traditioneel bereid zonder tomaten. Een Italiaan eet er risotto bij en gremolata, een mengsel van peterselie, gehakte knoflook en citroenrasp.
Ik serveerde er al dente gekookte pasta bij.
Ik vind het fijn om te horen (lezen) wat jullie van dit gerechtje vinden. Laat het me weten in een reactie op mijn facebookpagina of blog.
Veel kookplezier,
Ingrid
Het geef mij een zeer goed gevoel als ook u bewerkingen ,groetjes